กุรระ, กุรุระ หมายถึง [กุระระ, กุรุระ] (แบบ) น. นกเขา, แปลว่า เหยี่ยว ก็มี เช่นแม่กุรร์จาปน้อยหาย แลนา. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).(ป., ส. กุรร).
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Sapium indicumWilld. ในวงศ์ Euphorbiaceae ขึ้นตามที่ลุ่มน้ำขังและริมคลองน้ำกร่อย ทุกส่วนมียางขาว ผลกลม แก่จัดแยกออกเป็น ๓ ซีก, สมอทะเล ก็เรียก.
(โบ) น. กรุง เช่น จากกุรุงสาวถีกับสงฆ์ ห้าร้อยหย่อนองค์อดิเรกประดับบริพาร. (บุณโณวาท).
น. ทับทิม, เขียนเป็น กรพินธุ์ ก็มี เช่น ดยรดาษแก้วกรพินธุ์.(ม. คําหลวง มหาราช). (ส. กุรุวินฺทุ ว่า แก้วทับทิม).
น. มาตรานับจำนวน เท่ากับ ๑๒ โหล หรือ ๑๔๔. (อ. gross).
น. ชื่อปลาทะเลและน้ำกร่อยหลายชนิดใน ๒ สกุล คือ สกุลEleutheronema และ Polynemus วงศ์ Polynemidaeครีบอกตอนล่างมีก้านครีบแยกออกจากกันเป็นเส้นยาวรวม๓-๗ เส้น แล้วแต่ชนิด ลําตัวและครีบสีเทาอมเงิน เช่น ชนิดE. tetradactylum, P. sextarius, กุเลา ก็เรียก.
[กุน, กุนละ-, กุละ-] น. ตระกูล, สกุล. (ป., ส.).
[กุละทูสก] น. ผู้ประทุษร้ายต่อตระกูล หมายถึงภิกษุที่ประจบตระกูลต่าง ๆด้วยอาการที่ผิดวินัย. (ป.).